O książce: 2017 / Nowa książka o Marinie Cwietajewej (1892–1941) była poszukiwana w nowych czasach, innych niż ostatnie dekady XX wieku wieku, kiedy triumf jej poezji dał początek ogromnej nauce o kolorze. W trakcie badań, nowych odkryć i publikacji otwierały się takie głębiny i otchłanie, że zaglądanie w nie wydawało się niebezpieczne. Poprzedni biografowie, głównie kobiety, byli zszokowani innymi zwrotami życia swojej bohaterki. Tę książkę napisał poeta. Jednocześnie podziw dla wielkiego daru M. Cwietajewy nie przekreślił trzeźwego spojrzenia autorki na wszystko, co jej się przydarzyło; Wiąże się z tym także specyficzny styl opowiadania historii. Słynny ojciec, wczesne sukcesy, potem bieda, pracowitość łomu, a przy tym niezachwiana wiara w siłę słowa poetyckiego, wierność poezji – nie przesada, ale fakt. Los Mariny Cwietajewej w dzisiejszych warunkach, które nie wymagają od poety zabicia poety, sam w sobie może zadziwić czytelnika. Już w młodości wykrzykiwała: „Mam na świecie dwóch wrogów, / Dwóch bliźniaków, nierozerwalnie złączonych: / Głód głodnych - i sytość dobrze odżywionych!” Co by dzisiaj robiła? Jest, można powiedzieć, zagorzałą działaczką antyrynkową: „Drzewa! Idę do ciebie! Ratuj się / Od zgiełku rynku!.” [Dostosowane do AlReadera]